Ἔδρασε κατά τόν 6ο αἰώνα καί ἀνήκει στήν ἰδιαίτερη κατηγορία τῶν "παραφρόνων" ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἀποκλήθηκαν σαλοί - τρελοί, διότι λειτουργοῦσαν μέ παράδοξο τρόπο γιά νά ἐπιτύχουν τό σκοπό τους. Καταγόταν ἀπό τήν Ἔδεσα τῆς Μεσοποταμίας. Κάποτε, τήν ἡμέρα τῆς Ὕψωσης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μαζί μέ τό φίλο του Ἰωάννη, ἐπισκέφτηκαν τά Ἱεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσουν καί νά ἑορτάσουν. Ἐπισκεπτόμενοι ὅμως τά μέρη τῆς Ἱεριχοῦς ἐντυπωσιάστηκαν ἀπό τό πλῆθος τῶν μονῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά ὁδηγηθοῦν στή μονή τοῦ Ἁγίου Γερασίμου.
Εἴκοσι χρόνια ἀργότερα ἀποχωρίστηκαν. Ὁ Ἰωάννης παρέμεινε στήν ἀπομόνωση, ὁ δέ Συμεών ἀποφάσισε νά εἰσέλθει στόν κόσμο γιά νά βοηθήσει. Ἀρχικά προσκύνησε τούς Ἁγίους Τόπους, ὅπου καί παρέμεινε γιά κάποιο διάστημα καί ἐν συνέχειᾳ ἐπέστρεψε στήν Ἔδεσσα, ὅπου καί ἐμφάνισε τίς ἰδιότητες τοῦ Σαλοῦ. Μερικά παραδείγματα ἀπό τόν ἐκκεντρικό τρόπο ζωῆς του μᾶς ἀναφέρει ὁ βιογράφος του ἐπίσκοπος Κύπρου καί Νεαπολέως, Λεόντιος (+620). Σύμφωνα μέ τό Λεόντιο, μία Κυριακή, κατά τήν ἔναρξη τῆς ἀκολουθίας ἐπιδόθηκε στό νά ρίχνει ἀπό τόν ἄμβωνα καρύδια στίς γυναῖκες καί νά σβήνει τίς καντῆλες τοῦ ναοῦ. Βγαίνοντας μάλιστα ἀπό τό ναό, ἀναποδογύρισε τά τραπέζια τῶν μικροπωλητῶν, οἱ ὁποῖοι τόν ξυλοκόπησαν. Ἄλλοτε ἔγινε ὑπηρέτης σέ πανδοχεῖο, ὅπου κατηγορήθηκε γιά κλοπή καί ἐδάρη ἀνηλεῶς, ἐνῶ ἄλλοτε γιά νά προσφέρει θυμιατήριο προσέφερε τά γυμνά του χέρια γιά νά τοποθετηθοῦν ἀναμμένα κάρβουνα. Σέ μία ἀκόμα χαρακτηριστική περίπτωση προσποιήθηκε ὅτι εἶχε σαρκικό πόθο μέ ἀποτέλεσμα νά "ἐπιτεθεῖ" σέ μία παντρεμένη κοπέλα μέσα στό σπίτι της, παρουσία τοῦ ἄνδρα της, ὥσπου τόν ἔδιωξε ξυλοκοπώντας τον, πράγμα πού φρόντισε νά μαθευτεῖ σέ ὅλη τήν πόλη. Ἐπίσης πολλές φορές συναναστρεφόταν πόρνες καί χόρευε μαζί τους στούς δρόμους, ἐνῶ, παρότι ὑπῆρξε αὐστηρός ἀσκητής ἔτρωγε κρέας προκλητικά ἀκόμα καί τή Μεγάλη Πέμπτη.
Ὁ Ἅγιος Συμεών ἦταν φανερό πώς εἶχε χαρίσματα ἁγιότητας, ὅπως τό ἰαματικό, τό προορατικό, τό διορατικό, τό χάρισμα τῆς καθαρῆς προσευχῆς καί τῶν δακρύων, ἀλλά ὁ ἴδιος ἀποφάσιζε νά διασύρει τόν ἑαυτό του, ἀποφεύγοντας τήν ὑπόληψη καί τιμή τῶν συμπολιτῶν του, ξυπνώντας τους ταυτόχρονα ἀπό τό λήθαργο τῆς χαλαρότητας καί χλιαρότητας. Προτιμοῦσε νά τόν περνοῦν γιά μισότρελο μοναχό, παρά ὡς ἅγιο, μέ σκοπό νά φανερώσει τό πνεῦμα τῆς ἐκκλησίας, τό ὁποῖο εἶναι ἡ ὑπέρβαση τοῦ νόμου στή ζωή τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος, ὁ ὁποῖος ἦταν μέλος αὐτῆς τῆς βασιλείας, παρότι συναναστρεφόταν πόρνες, "οὐδαμῶς ὑπό τούτων ἐμολύνετο". Ὁ Ἅγιος ἔτσι κέρδιζε τήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἁμαρτωλῶν καί τῶν δυστυχισμένων. Ἔσωζε γυναῖκες πού ζοῦσαν σέ πορνεῖα, μέ τό νά τίς ὁδηγεῖ σέ νόμιμο γάμο ἤ ἀκόμα καί στό μοναχισμό.
Ἀφοῦ τελικῶς ἐνημέρωσε τόν φίλο του Ἰωάννη ὅτι θά πεθάνει, κρύφτηκε σέ καλύβα γιά νά μήν ταφεῖ μέ θρησκευτικές τιμές. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 21 Ἰουλίου.
