14 Φεβρουαρίου Μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Νικολάου τοῦ Κορινθίου, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος, ἐν ἔτει 1554
Μένοντας ὀρφανός σέ ἡλικία δώδεκα ἐτῶν, ὁ Νικόλαοςἄφησε τό χωριό του Ψάρι (Ἰχθύς), κοντά στήν Κόρινθο, ὅπου γεννήθηκε, καί μπῆκε στήν ὑπηρεσία ἑνός ἐμπόρου τῆς Σηλυβρίας τῆς Θράκης. Ἀφοῦ παντρεύτηκε καί ἔκανε οἰκογένεια, ἄσκησε ἀργότερα ὁ ἴδιος τό ἐπάγγελματοῦ ἐμπόρου, φροντίζοντας νά ἀκολουθεῖ πιστά τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ.
Κάποιοι συμπολίτες του Τοῦρκοι, φθονώντας τήν προκοπή του στό ἐμπόριο, τόν κατηγόρησαν ψευδῶς ὅτι εἶχε βλασφημήσει τό ὄνομα τοῦ Μωάμεθ. Ὁδηγήθηκε στό δικαστήριο, ὁμολόγησε μέ θάρρος τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀφοῦ μαστιγώθηκε, τόν ἔβαλαν αἱμόφυρτο στή φυλακή.
Καθώς παρέμενε μέ καρτερία σταθερός στήν ὁμολογία του, τόν πῆραν τυλιγμένο σέ ἕνα ἀχυρόστρωμα καί φορτωμένο μέ μιά βαριά ἁλυσίδα καί τόν περιέφεραν στήν πόλη. Κατόπιν τόν ὁδήγησαν στόν ἱππόδρομο, ὅπου εἶχαν ἀνάψει μιά μεγάλη φωτιά. Ἀντί νά τόν ρίξουν κατευθείαν στήν πυρά, οἱ δήμιοί του ἔκαιγαν λίγο-λίγο ὁρισμένα μέρη τοῦ σώματος.
Ἀφοῦ ἀντιστάθηκε ὄρθιος στούς τρομερούς πόνους γιά ὥρα πολλή, λύγισε τέλος σκύβοντας πρός τή γῆ. Ὁ δήμιος τότε τέντωσε τήν ἁλυσίδα, πού ἦταν δεμένη γύρω ἀπό τόν λαιμό του καί τοῦ ἔκοψε τήν κεφαλή. Ἕνας χριστιανός τήν ἀγόρασε κατόπιν καί ἡ τιμία κάρα βρίσκεται μέχρι τίς ἡμέρες μας κατατεθειμένη στή Μονή τῆς Μεταμορφώσεως τῶν Μετεώρων, ὅπου ἐπιτελεῖ πλῆθος θαυμάτων.
Από το περιοδικό της Ι. Μητροπόλεως Λεμεσού «Παράκληση», Τεύχος 58
