(8 Αυγούστου)
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η αγιοκατάταξη τελευταία (23.6.2020) του αγίου Καλλίνικου, Μητροπολίτου Εδέσσης, ως έκφραση της Εκκλησιαστικής συνείδησης, ασφαλώς ενθαρρύνει το λαό του Θεού στην αποδοχή της αγιότητας ως εφικτού γεγονότος και στις μέρες μας.
Βέβαια, μέχρι τώρα δεν έγινε αγιοκατάταξη λαϊκών χριστιανών παρά μοναχών και κληρικών ντυμένων το ράσο. Αυτό δίνει το μήνυμα ότι για να αγιαστεί κάποιος θα πρέπει να…. ρασοφορήσει. Ασφαλώς, η αντίληψη αυτή δεν ισχύει, αφού έχομεν πληθώρα αγίων που έζησαν στον κόσμο, εξασκώντας κάθε επάγγελμα, όπως και εγγάμων.
Η αγιοκατάταξη του αγίου Καλλίνικου, γνωστού πιο πολύ στην Ελλαδική Εκκλησία, παραπέμπει, ακόμα, και στο εφικτό της αγιότητας, όχι μόνο μοναχών, ιερέων και λαϊκών, αλλά και Επισκόπων που επιφορτίζονται τις μέριμνες της διοίκησης, των κοινωνικών εκδηλώσεων, των ποικίλων “κοσμικών ενεργειών” που φέρνουν, ενδεχομένως, παρεξηγήσεις – συγκρούσεις.
Ο άγιος Καλλίνικος, ως φορέας του Αγίου Πνεύματος κι ως «κανόνας πίστεως», μπόρεσε να διατηρήσει ζωντανή τη Χάρη του Θεού και να τη μεταδώσει εν ζωή και μετά θάνατο στο ποίμνιό του. Το ενδιαφέρον του για τους κληρικούς του, ως αληθινού Αρχιερέα, εκφραζόταν με πολλούς τρόπους, ακόμα και με το να κάθεται, κατά προφορική μαρτυρία, τα βράδια και να ερευνά τυχόν μισθολογική προαγωγή τους (κατά τα Ελλαδικά δεδομένα ως δημοσίων υπαλλήλων), για να τους ενημερώσει και να προβαίνουν έγκαιρα σε διευθετήσεις. 
Η προσευχή του, η ελεημοσύνη του, ο παρηγορητικός ή συμβουλευτικός του λόγος, εκφράζαν την αγαπώσαν καρδίαν του που πλαταίνει για να χωρέσει τον αδελφό. Πώς να εκφραστούν αυτά τα βιώματα, πώς να περιγραφεί το πρόσωπο ενός αγίου Ιεράρχη που, όπως ο Κύριος του, «πεθαίνει για να ζήσει ο κόσμος»;
Με αυτή τη θεώρηση μπορούμε να κατανοήσουμε την θερμή υποδοχή που επεφύλαξε στο Μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο, με τον οποίο συνδεόταν πνευματικά ως Επίσκοπος του ιδίου πνεύματος, μετά τα γεγονότα του 1973. Όπως και το ότι δέχτηκε ομάδα εμπερίστατων κληρικών της Εκκλησίας της Κύπρου και τους τοποθέτησε σε ενορίες της Μητροπολιτικής του περιφέρειας.
Οι κληρικοί αυτοί έζησαν κοντά του τη ζεστασιά της αγάπης του, μετά την απογοήτευση που δοκίμασαν στην Κύπρο και τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν χωρίς να ευθύνονται. Τους δέχτηκε, καθώς μαρτυρούν, με στοργή και ενδιαφέρον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Τους βοήθησε να παρακολουθήσουν ανώτερες θεολογικές σπουδές και ν’ αποκτήσουν πανεπιστημιακά προσόντα. Τους αγκάλιασε το ίδιο όπως τους δικούς του κληρικούς.
Τα λίγα πιο πάνω μαρτυρούν, από την Κύπρο, πως η αγιοκατάταξη τού πατρός ημών Καλλινίκου, ήταν πράξη όντως Εκκλησιαστική, δηλαδή οικουμενική, που ξεπερνά τα όρια της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Μητρόπολης Εδέσσης.
Τελειώνοντας, καταθέτω και την επιστολή – απάντησή του που μου έστειλε για την εις διάκονον χειροτονία μου, όχι τυπική αλλά με πατρικό ενδιαφέρον για ένα νεαρό διάκονο. Τον γνώρισα και πήρα την ευχή του στο απέρριτο γραφείο του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, στην Αθήνα.
Η ευχή του ας συνοδεύει και μας, στην Κύπρο των αγίων, του μαρτυρίου και του πόνου, ώστε και με τις πρεσβείες του να πορευόμαστε εις οδόν σωτηρίας.
